PL
EN
DEGOBUREK Krzysztof Filip (Krystian Philipp) (6.12.1741 – 8.03.1822). Pastor luterański w Węgrowie.
Urodzony we wsi Kumilsko k./Pisza w Prusach. Zapisany został w 1757 r. na studia teologiczne w Królewcu, które ukończył w 1767 r. Podczas studiów pracował jako nauczyciel domowy. Ordynowany pastorem węgrowskim 23 lipca 1779 r. Do Węgrowa przybył 4 VIII 1779 r. i pełnił urząd pastora w Węgrowie do 1822 r. z przerwą w l.1802-1803.
G. był organizatorem i gospodarzem Synodu Generalnego wyznań kalwińskiego i luterańskiego Małopolski, Wielkopolski i Mazowsza wraz z Litwą w Węgrowie w dn. 28 VIII – 8 IX 1780 r. W obradach synodu brali udział m. in. Piotr Tepper – bankier Stanisława Augusta, hrabia von der Goltz, pastor Gottlieb Ringeltaube (Grzywacz) i Chrystian Ebert. Synod stanął na gruncie odnowienia ugody sandomierskiej z 1570 r. i wybrał von der Goltza delegatem do Aleksandra von Unruha – nieformalnego przywódcy protestantów w Polsce.
Podczas otwarcia i poświęcenia kościoła ewangelicko-augsburskiego Św. Trójcy w Warszawie 30 XII 1781 r., w orszaku starszyzny i księży pastor z W. K. F. Goburek wniósł księgę Konfesji Augsburskiej do nowej świątyni co było jego osobistym wyróżnieniem. Równocześnie z poświęceniem nowej świątyni Węgrów przestał pełnić funkcję siedziby parafii dla Warszawy.
Spór o charakter (religijny czy także polityczny jak chcieli luteranie) unii w Sielcach (1777 r.) między protestantami w Polsce próbowano załagodzić na drugim Synodzie Generalnym w Węgrowie w dn. 7-17 IX 1782 r., którego organizatorem był również G. Obrady synodu miały miejsce w węgrowskim zborze luterańskim. W obradach wzięło udział 52 delegatów z trzech prowincji protestanckich i ambasador rosyjski Otto M. von Stackelberg. Podczas dwunastu burzliwych posiedzeń synodu nie udało się doprowadzić do porozumienia. Goltz zwołał wówczas w swoim prywatnym domu w Węgrowie synod partykularny.
W czasie obrad Sejmu Wielkiego 1788 – 1792 G. był radcą (asesor) w Komisji Oświaty i Wychowania pracującej nad reformą oświaty w Polsce.
W l. 1802-1803 administrował parafią we Lwowie jednak nie zyskał tam uznania wiernych i powrócił do Węgrowa po niespełna roku.
Poprawa stosunków z katolikami węgrowskimi datuje się od początku jego urzędowania w Węgrowie. G. opowiadał się za równouprawnieniem wszystkich wyznań. Po III rozbiorze zbór węgrowski przeżywał trudne lata. Pastor G. czynił liczne zabiegi o pomoc materialną i to dzięki jego ofiarności zbór przetrwał trudne czasy. Zachowany akt przystąpienia G. do Konfederacji Generalnej 1812 r. świadczy o jego poczuciu polskości.
Ożenił się 18 I 1815 r. z wdową Katherine Elisabeth Früboes (zm. 3 VIII 1819 r. w wieku 68 lat).
Jego brat Lorenz Samuel Goburek był proboszczem w Michałkach.
BIBLIOGRAFIA:
1. W. Gaspary, Historia protestantyzmu w Polsce od połowy XVIII w. do I wojny światowej, Berkeley 1977, s. 90.
2. G. H. Knothe, 250-letni jubileusz, „Zwiastun Ewangeliczny”, nr 6, 1900, s. 169, 333-334.
3. Kołodziejczyk, T. Swat, [red.], Węgrów. Dzieje miasta i okolic w latach 1441 – 1944, Węgrów 1991, s. 60, 79, 83, 93, 94.
4. Informator Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Świętej Trójcy w Warszawie 4 (49) 2009, s. 29.
5. Informator Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Świętej Trójcy w Warszawie 6(41)2007, s. 5.
6. Informator Parafii Ewangelicko-Augsburskiej Świętej Trójcy w Warszawie 2/2008, s. 8.
7. E. Kneifel, Die Pastoren der Evangelisch-Augsburgischen Kirche in Polen. Ein biographisches Pfarrerbuch mit einem Anhang, Vierkirchen 1988, s. 149-152.
8. T. Ostrowski, Poufne wieści z oświeconej Warszawy: gazetki pisane z roku 1782, Wrocław 1972, s. 218.
9. L. Schneider, Die Ehe vollzog der reformierte Kirchengemaunde in Lemberg, Lwów 1935, t. 1, s. 20.
10. L. Otto, Przyczynek do historii zboru ewangelicko-augsburskiego warszawskiego 1650 – 1781, Warszawa 1881, s. 91.
11. L. Otto, Beitrag zur Geschichte der evangelisch-augsburgischen Gemeinde zu Warschau, in den Jahren 1650-1781. Nach den ältesten Quellen zusammengestellt, Warszawa 1882, s. 95, 107, 108, 113, 123, 167, 215, 231, Charleston 2010, reprint.
12. T. Wyszomirski, Z przeszłości zboru protestanckiego w Węgrowie w XVII i XVIII w., „Odrodzenie i Reformacja w Polsce”, t. 4, Warszawa 1959, s. 146.
Źr.: Magazin fur die neue historie und Geographie, t. 18, red: A. F. Busching, Halle 1785, s. 546.
autor tekstu: Mariusz Szczupak
