Pierwsi Żydzi pojawili się w Węgrowie w XVI w. W 1665 r. właściciel Węgrowa wojewoda płocki Jan Kazimierz Krasiński zezwolił Żydom na osiedlanie się w mieście bez ograniczeń. W 1921 roku w mieście mieszkało 5.148 Żydów. W okresie międzywojennym istniały w Węgrowie 4 domy modlitwy, szkoła religijna „Talmud Tora”, łaźnia rytualna (mykwa) i dwie synagogi: tzw. kazimierzowska z XVII w. i z XIX w.
W czasie okupacji Niemcy utworzyli w Węgrowie getto dla ponad 8000 ludzi z miasta, okolicznych wsi i terenów włączonych do Rzeszy. Okupanci rozpoczęli likwidację getta 22 września 1942 r. mordując ok. 1 000 Żydów: mężczyzn, kobiet i dzieci, wywożąc pozostałych do obozu śmierci w Treblince. Dzielnica żydowska usytuowana pomiędzy obecnymi ulicami Żeromskiego i Piłsudskiego została zrównana z ziemią.
Jedną z nielicznych pamiątek po Żydach węgrowskich jest, położony przy ulicy Zwycięstwa obszerny drewniany budynek z werandą, dom ostatniego rabina węgrowskiego Jaakowa Mendela Morgensterna, który został zamordowany przez Niemców na rynku 23 września 1939 r.
